Welkom bij alweer mijn derde blog!

In mijn vorige blogpost heb ik verteld over het mentoraat in tijd van corona, het advies van andere mentoren en het vergroten van zelfvertrouwen van mijn leerling Hani. Deze keer wil ik het graag hebben over een onderwerp waar ik veel mee moet dealen: onzekerheid.

‘Soms twijfels’

Tot nu toe heb ik vooral verteld over het mentor zijn en de blije gevoelens die ik ervan krijg. Aan de andere kant zijn er ook soms de twijfels over mijn rol als mentor. Toen ik startte was ik hier meer mee bezig dan nu het eind van het mentoraat dichter bij komt. De eerste maanden had ik allerlei verwachtingen van een ´goede mentoraat´, waardoor ik druk op mijzelf legde over wat ik zou moeten bereiken.

Terugkijkend had ik me daarover niet zoveel zorgen hoeven maken. Elk mentoraat is anders. Het gaat om de gedachte dat je iemand anders in de maatschappij verder wilt helpen. Daarmee moet je tevreden zijn. Je steekt er veel meer tijd en reflectie in dan jezelf denkt.

‘Mentorcoördinator belangrijk’

Hierbij is de begeleiding van Mechelien, mijn mentorcoördinator, erg fijn. Zij ziet wat ik misschien nog niet zie.  Zoals de keer dat zij om iets langs kwam brengen en aan mijn moeder had verteld dat ik het heel goed doe en niet zo onzeker hoef te zijn. Ik denk dat het iets is waarin je groeit: natuurlijk ben je in het begin onzeker maar na een aantal keer gaat het steeds beter. En daar is een stage natuurlijk ook voor. Om te leren en ervaring op te doen.

‘Ieder mentoraat is anders’

Dat brengt mij terug op het punt dat iedere mentor een ander pad bewandelt met zijn of haar leerling. Van mijn mentorcoördinator hoorde ik dat Hani het fijn vindt om met mij te praten en dat er een klik is. Ze wilde ook weten hoe ik het vond. Toen Mechelien aangaf dat ik er hetzelfde in stond, ging Hani helemaal stralen. Ook ik werd helemaal blij van dit bericht en kreeg er een extra dosis zelfvertrouwen en een trots gevoel van. Want, het is fijn om te weten dat mijn manier van aanpakken werkt in het mentoraat met Hani.

‘Gevoelens en gedachten op papier’

Ik heb een schilderij gemaakt dat voor mij het woord ´onzekerheid weerspiegeld. Mijn schilderijen zijn vaak abstract, dit vind ik een fijne manier om te werken. Het geeft mij ruimte om gevoelens en gedachten naar het papier te kunnen brengen.

Voor mij betekent het schilderij het draaien in je hoofd als je veel twijfelt en het daardoor een chaos wordt in je hoofd. De vragen van ´doe ik het wel genoeg´ en ´heb ik misschien iets gemist´ komen dan bij mij op. Abstracte kunst is niet iedereens ding. Ik vond het vroeger niks, maar nu vind ik het een fijne uitlaatklep en een mooie manier om iets uiten.

Dat was het dan weer voor deze derde blog! Deze blog was anders dan normaal en ook erg spannend voor mij vanwege de kwetsbaarheid. Hopelijk heb je ervan genoten en zie ik je bij de volgende weer 😊

Wendy is student Sociaal Werk aan de Hogeschool. Sinds het begin van het schooljaar begeleidt zij brugklasleerling Hani als mentor bij School’s cool. Elke maand schrijft Wendy een blog over wat ze zoal meemaakt in haar mentoraat. Vanwege privacy redenen is niet de echte naam van Wendy’s leerling genoemd.